Grać Chopina to dla polskiego pianisty najbliższe, a zarazem najtrudniejsze. Dla Rafała Blechacza wydaje się to najbardziej oczywiste... Uwalnia on Chopina z lodowego pałacu, do którego wielu go wtrąciło. Potrafi uderzyć mocno, ale jego Chopin jest zmysłowy i ziemski, pewny siebie i zarazem tajemniczy oraz poruszający. Ma dużo do powiedzenia - bez plotkarstwa. Rafał Blechacz nigdy nie eksponuje swojej techniki lecz ożywia narodową świętość muzyczną beztroską i mądrą witalnością.
Kurier, 20.11.2007